Şarkıların gücüne inandık ve böyle çıktık yola. Şarkılarla kadınların acısını, sevincini, aşkını, ayrılığını, göç hikayelerini anlattık. Erk egemen sistemlerde gitgide meşrulaştırılan tecavüz ve taciz olaylarını, bunun kurbanı olan kadınları anlattık. Eski çağ demeyin, bu zamanda da cinsiyet ayrımına evladıyla başlayanları anlattık gözlerimiz nemli nemli. Ayrılmak isteyen kadının aldığı yaraları bereleri, sırtına vuran bütün darbeleri iki dörtlük bir şarkıya döktük. Düşleri kırılan, umutları yok olan kadınların gizlice içinde anneye sığınışını anlattık. İş, ev, çocuk, eş, aile gibi bir haftaya bir yığın sorumluluk sırtlayan kadının çiçekleriyle konuşmasını, hayatın zor ama kadın olunca daha da zor olduğunu anlattık. Aşk halinin erkeğe has olmadığını, kadının Leyla olup çöle düşebileceğini vurguladık, yine yüreğimiz yara yara. Töre ile çocuk gelin (pedofili) olmanın ne demek olduğunu söyledik içimiz kanayarak, biraz da millete çatarak. Çığlık attık şiirden şarkıya dönüşen içinde hüznü de barındıran bir kadının kaleminden. Her kadın biraz yalnızdır, yalnızlığını yaşama özgürlüğüne sahiptir diye seslendik kalbimize dövme misali kazılacak bir şarkıyla. İşte böyle doğmaya sancılandı “On Kadın”. Ses olsun, umut olsun, çığlığını içinde haykıran kadınlara direnç olsun. 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününe armağan olsun. Yaşasın 8 Mart! Yaşasın kadın mücadelesi!
