“Kaçıp sevgilerin korkunç tuzaklarından
Kaçıp ana olmaklardan eş olmaklardan
Kentlerdeki yadırgı pabuçlu yalnızlığa
Dağlardaki kırmızı ışığa varıldı” (Gülten Akın)
Kadınlar günü. Kimine göre dünya kadınlar günü, kimine göre emekçi kadınlar günü. Kadınların özgürleşme yolunda büyük değer taşıyan bu gününün, yozlaşma ve çürümeden uzak tutarak, tuzaklara düşmemeye dikkat ederek, sadece ‘kadın’ olmakla sınırlandırılamayacağını söylemek istiyorum. Kadın mücadelesini evlerimizden başlayıp sokağa ve bütün yaşam alanlarımıza taşımamız büyük önem taşıyor. Kadının özgürlüğü, her cinsten tüm canlıların özgürlüğüdür çünkü. Kelebekten, balinalara, tüm dişiler bu dünyanın rahmidir, üretenidir. İnsan soyunun dişisi de öyle.
Kadın… Tarih boyu erkin arkasında, erkin gölgesinde… yan yana yürümenin güzelliğini görmeden tüketilmekte, çürütülmekte.Varlığından uzaklaştırılarak, insana yabancı bir gölgenin altında ezilmekte.
Kadın… Tacizler, tecavüzler, çocuk yaşta öldürülen kızlar; suçlular, tutuklananlar ve verilmeyen cezalar; böyle büyür yürekteki yangınlar, çığlıklarla çoğalır çağlar sular.
Kadın… Aşklar, aşık olmayanlar, olup da bilmeyenler, kendini dinlemeyenler, kötü bir evliliğin içinde bir ömür tüketenler, mutluluk oyununa sarılanlar.
Kadın… Baba şiddeti, kardeş şiddeti, evlat şiddeti, koca şiddeti. Hangisini saysın, hangisine yansın, bağrı dolu dolu geçirir günlerini.
Kelebek. Bu bir şarkı. Şiirle başlayıp melodi ile dans eden bir şarkı. Dişi bir ezgi, yeryüzünün bütün kelebeklerine adanmış.Kaba dokunuşlarda ruhu ezilen, ama bir o kadar direngen kadın cinsiyetine ve onun yoldaşı olan erkeklere de kuşkusuz. .… Tıpkı kelebekler gibi her renkte ışıldar kadın, her renk bir başka aydınlık verir, bir başka yakışır kanatlarına; sevseniz, öpseniz ama en çok da gözlerine baksanız, gözleri hangi renk?
Bilir misiniz? Direncin açık sözleridir kadınların gözbebekleri, tıpkı kelebeklerin olağanüstü görme yetenekleri gibi. Duyarlı, özenli, narin ama güçlü… Siz ne yaparsanız yapın onlar hep iç sesiyle bakıyor hayata ve başlarına gelenlere ; o gözlere iyi bakın, o rengi görün. O yaşamın rengi. Bizi insan yapan renk… Sevginin, dostluğun, esirgemenin rengi… İncitmeyin, kanatlarının senfonisini gözlerinde bir ömür taşıyan kadınları.
Kimsesiz sanmayın hiç onu
Kaç fırtına gördü gözleri
Kaç yağmur geçti kanatlarından,
Ölümden korkmaz onun nefesi
Bakmaz ardına uçarak sonsuza
Boş verip zamana varır aşkına
Kaç ömür yaşıyor bir günde kelebek
Hiç kimse sormuyor gözleri hangi renk
Bir hayal peşinde bu yolda kaç çiçek
Hiç kimse bilmiyor vedası hangi renk
Belki bir gün anlar insan
Zaman aşkın rengi her an
Bir nefestir aşktan kalan
Belki bir gün görür insan
Bakmaz ardına uçarak sonsuza
Boşverip zamana varır aşkına
Kaç ömür yaşıyor bir günde kelebek
Hiç kimse sormuyor gözleri hangi renk
Bir hayal peşinde bu yolda kaç çiçek
Hiç kimse bilmiyor vedası hangi renk
Şiir: Yelda Karataş
Beste: Canan Sağar
